Zaproszenie do publikowania w Psychologii-Etologii-Genetyce
03 marca 2017Poniżej publikujemy informacje od prof. dr hab. Włodzimierza Oniszczenko dotyczące nadsyłania artykułów do półrocznika „Psychologia-Etologia-Genetyka”.
W imieniu własnym i redakcji serdecznie zapraszam do nadsyłania artykułów do półrocznika „Psychologia-Etologia-Genetyka”. Szczegóły dotyczące wymagań redakcyjnych podane są na naszej stronie internetowej www.peg.uw.edu.pl
„Psychologia-Etologia-Genetyka” jest serią wydawniczą z pogranicza psychologii i biologii wydawaną dwa razy w ciągu roku. Publikujemy wyniki badań, prace teoretyczne i przeglądowe oraz propozycje zastosowania wyników badań w działalności praktycznej. Seria adresowana jest do wszystkich osób zainteresowanych następującymi obszarami badawczymi: różnice indywidualne, rola czynników genetycznych i środowiskowych w kształtowaniu zachowania, rozwój osobniczy i ewolucyjny zachowania, psychobiologiczne mechanizmy zachowania, porównawcza analiza zachowania się różnych gatunków zwierząt (w tym człowieka), zastosowania psychologii, etologii i genetyki zachowania. Zapraszamy także autorów zajmujących się problematyką z pogranicza psychologii i medycyny. Jesteśmy otwarci na wszystkich Autorów, także początkujących. Zapewniamy szybki proces recenzowania i w przypadku akceptacji artykułu jego publikację w ciągu pół roku.
Wydawcą PEG jest Interdyscyplinarne Centrum Genetyki Zachowania na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Naszym Wydawnictwem (druk, kolportaż i prenumerata) jest Wydawnictwo Naukowe Scholar. Artykuły w PEG są obecnie punktowane ośmioma punktami.
Zapraszamy do współpracy.
Włodzimierz Oniszczenko (redaktor naczelny PEG)
Termin składania wniosków do Komisji ds. Etyki Badań Naukowych
Informujemy, że najbliższy termin składania wniosków do Komisji ds. Etyki Badań Naukowych to 21 marca br.
Wnioski składa się w wersji papierowej w sekretariacie ogólnym do godziny 12.00 wyznaczonego dnia oraz w wersji elektronicznej na konto:
etykabadannaukowych@psych.uw.edu.pl
Komisja ma 3 tygodnie na wydanie opinii pozytywnej lub negatywnej.
Wtorek Naukowy – 07 marca 2017
Wtorek Naukowy 07.03.2017 r. – Ból zapisany w ciele. Trauma, obraz ciała i ból przewlekły: różnice związane z płcią
dr Marcin Rzeszutek, prof. dr hab. Włodzimerz Oniszczenko & prof. dr hab. Katarzyna Schier
Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego
dr Edyta Biernat-Kałuża
Klinka ORLIK w Warszawie
prof. dr hab. Robert Gasik
Narodowy Instytut Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie
Wtorek, 7 marca 2017, godz. 15.15-16.00, sala nr 1 lub aula w przypadku tłumów
Streszczenie: Według definicji Międzynarodowego Towarzystwa Badania Bólu, ból przewlekły to ból, który trwa dłużej niż trzy miesiące, wyróżnia się uporczywością i nawrotowością oraz wymaga stałego leczenia, stając się po pewnym czasie chorobą samą w sobie. Doświadczenie przewlekłego bólu jest coraz częstszym problemem medycznym, pociągającym za sobą również wiele problemów w zakresie zdrowia psychicznego, w tym depresję, lęk oraz objawy potraumatyczne.
Celem naszego badania było określenie roli objawów traumy, obecnych w zaburzeniu po stresie traumatycznym oraz wymiarów obrazu ciała warunkujących nasilenie bólu wśród osób chorych doświadczających zespołów przewlekłego bólu towarzyszącego chorobie somatycznej na przykładzie pacjentów cierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów oraz cierpiących z powodu przewlekłego bólu dolnego odcinka kręgosłupa. Zakładaliśmy, że obraz ciała badanych może modyfikować nasilenie objawów traumy oraz poziom bólu. W szczególności, interesowały nas różnice związane z płcią w zakresie wyżej wspomnianych zależności.
Wyniki naszych badań wykazały związane z płcią związki obrazu ciała i poziomu objawów traumy z nasileniem bólu, a także odmienny dla płci związek wieku z nasileniem bólu.
W obliczu trudności współczesnej medycyny w zakresie całkowitego wyleczenia wielu przewlekłych dolegliwości bólowych, istnieje potrzeba kontynuowanie badań nad psychicznymi uwarunkowaniami bólu przewlekłego, które pozwolą na wyodrębnienie czynników umożliwiających nie tylko zwiększenie jakości życia osób cierpiących na to schorzenie, ale również przyczyniających się do wypracowania bardziej efektywnych metod pomocy psychologicznej dla tej grupy pacjentów.
