Władysław (Józef Sas Wasylkowicz) Witwicki (1878-1948). Psycholog, filozof, tłumacz i ilustrator dialogów Platona, malarz i ekslibrista, teoretyk psychologii sztuki i psychologii religii. Urodzony w Lubaczowie, Studia ukończył na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie, doktoryzował się 1901 u Kazimierza Twardowskiego jako jeden z pierwszych jego uczniów. Uczestniczył w wykładach Aloisa Hoflera we Wiedniu i Wilhelma Wundta w Lipsku. Habilitował się 1904 na Uniwersytecie Lwowskim. 1 IV 1919 mianowany profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Warszawskim, w 1920 roku obejmuje kierownictwo Zakładu Psychologii Doświadczalnej, w tym samym roku zostaje profesorem zwyczajnym. Zakładem Psychologii na Uniwerytecie Warszawskim kieruje aż do emerytury w 1948 roku. Autor pierwszego polskiego podręcznika psychologii: Psychologia t.I (1925) i t. II (1927), podręczników dla studentów szkół plastycznych /Wiadomości o stylach (1934), O widzeniu przedmiotów. Zasady perspektywy (1954)/ oraz „Wiary oświeconych” (1939), pracy z zakresu psychologii religii, zainspirowanej W. Jamesem. Autor oryginalnej teorii uczuć (teorii kratyzmu) (prace na ten temat zebrane w: Psychologia uczuć i inne pisma (1995). Nauczyciel i wychowawca kilku pokoleń psychologów, promotor wielu prac doktorskich o bardzo zróżnicowanej problematyce.